Door Henk Schaafsma
Geplaatst op 14 oktober 2019
Er is een tijd
Er zijn van die momenten, dat ik mijn geluk niet op kan. Er zijn van die dagen, dat ik de hele dag loop te zingen. Dan is humor mijn wapen. Er zijn morgens, dat ik mij loop op te winden. Nachten die ik doorwaak, omdat ik me erger. Er zijn ogenblikken dat ik denk: dit gaat te ver, hier moet paal en perk gesteld worden. Dan wil ik het van de daken schreeuwen. Dan neem ik me voor er een vlammend artikel tegenin te schrijven. Een getuigenis, een appèl dat ieder moet lezen en horen. Ik wil op deuren bonzen totdat ze opengaan. Soms moet ik mijn stem verheffen, luidkeels laten horen wat mij beweegt. Ik ben dan recalcitrant, protestant, ik kan niet tegen onrecht.
Er zijn van die momenten, dat ik moet huilen. Er zijn van die dagen, dat ik vanuit de diepten roep. Komt er dan nooit een einde aan oorlog, ziekte, dood. Dan keer ik in tot mijzelf. Dan staat de filosoof in mij, de beschouwer. Ik ben een gelovig mens die nogal eens twijfelt. Ik heb veel onbeantwoorde vragen. Sprak Prediker al niet :’ Voor alles is een tijd’?
Schrijven
Al veel langer loop ik met het plan al die momenten te beschrijven. Heb ik vergezichten die ik met iedereen wil delen. De ene keer wil ik mensen laten meedelen in mijn kennis. De andere keer wil ik ze medeplichtig maken aan mijn verontwaardiging. Dan weer wil ik het medelijden van lotgenoten opwekken. Ik zou weleens willen preken, maar de tijd dat ik predikant wilde worden, is allang verstreken. Ik zou het volk weleens belerend en vermanend willen toespreken, maar er is nog niemand geweest die een minister in mij zag. Ooit begon ik als schoolmeester en veel verder schopte ik het niet. Het doet mij veel plezier als ik anderen iets uit kan leggen. Met een vleugje theorie, een snufje praktijk en een struik levenservaring kan ik er best iets leuks van bakken. Ik merk dat er mensen zijn die dat graag eten. Er schuilt ook een verhalenverteller in mij. Als die uit de hoek komt, merk ik, dat ik er gelukkig van word. Ik zie mensen er met plezier naar luisteren.
Deelgenoot
‘Het is mijn diepe wens’, hoorde ik pas iemand zeggen. Het konden mijn woorden zijn. Ik heb er lang over nagedacht en nu gaat het gebeuren. Ik ga regelmatig stukkies schrijven en die ook publiceren. Jij mag ze lezen, als je dat wilt. Niet dat ik jou medeplichtig wil maken. Ik zoek geen contact met lotgenoten. Ik wil uitdagen, maar ik vraag geen stellingname. Jij hoeft niet mee mijn barricaden op. Noem dit een blog, maar dat is me te modieus. Noem dit een column, maar dat is niet onderscheidend. Voortaan deel ik op gezette tijden mijn belevenis, ervaring, mening en overtuiging. Ik zoek deelgenoten. Als je dat wilt, maak ik je mijn deelgenoot. Noem dit voortaan een ‘deelgenoot’.
Kampen, maandag 14 oktober 2019
Henk Schaafsma