Door Henk Schaafsma
Geplaatst op 17 november 2019
De leraren zijn boos en verdrietig. Boos omdat er geen structurele loonsverhoging komt. Verdrietig omdat ze zich niet begrepen voelen. Zij blijven strijdvaardig de confrontatie zoeken. Ook nadat minster Slob zijn uiterste best heeft gedaan om in deze kabinetsperiode een miljard euro meer in het onderwijs te steken. Ik begrijp dat je meer wilt, maar op enig moment zit er niet meer in. Tenminste niet in deze kabinetsperiode. Ik rekende mij wel tot de sympathisanten van de acties. Tenslotte kom ik, net als Arie Slob, van oorspong uit het onderwijs. En hoewel leraar-zijn geen ambt is, blijf je toch voor je hele leven onderwijzer, ook al sta je niet meer actief voor de klas.